Als vijftienjarige aan het klokkentouw
17-03-2010 00:00
LOCHEM - Een kleine zeventig jaar geleden is het al, dat hij voor het laatst een klokkentouw in handen had. Maar als het moest zou hij de leden van het pas opgerichte Lochemse Klokkenluidersgilde nog wat kunnen leren.
Johan Oudenampsen (L.51) uit Exel was op veertien-, vijftienjarige leeftijd al klokkenluider in de Lochemse Gudulakerk. "Maar ik zou het nog steeds kunnen. De techniek verleer je nooit en al ben ik 82, ik heb nog genoeg kracht in mijn armen."
Eigenlijk vormden ze toen al een soort van klokkengilde, de jongens die in de oorlogsjaren elke zondag de klokken luidden van de Lochemse kerk. "Waarom dat toen door jongens van mijn leeftijd gebeurde weet ik eigenlijk niet eens meer", vertelt Oudenampsen. "Was het omdat er geen stroom meer was ? Zou kunnen, maar ik vraag me af of de klokken toen al electrisch werden geluid. Misschien was het gewoon omdat de koster het niet meer voor elkaar kreeg. Dat was toen een oude kerel, dus dat zou best kunnen."
Hoe dan ook, in de jaren 1941-'42 werden de Lochemers op de zondagochtend door nog heel jonge klokkenluiders ter kerke geroepen. Allemaal knapen van Johans leeftijd. Uit Lochem, maar ook uit het Exelse Broek, waar Johans geboortehuis stond. "Hoewel Exel bij de gemeente Laren hoorde viel het kerkelijk namelijk onder Lochem."
Johans vader zowel als zijn opa was lid van de kerkenraad. "Van hen zal ik wel de opdracht hebben gekregen om me als klokkenluider te melden. Tegenstribbelen was er natuurlijk niet bij in die tijd. Ach, ik vond het ook wel leuk. En je hoefde er ook niet vroeg voor op, want de dienst begon pas om tien uur. Een kwartiertje eerder begon het klokkenluiden."
Het duurde trouwens wel even, voordat hij en de andere jongens de slag te pakken hadden. "Het was niet alleen zwaar werk, maar je moest ook je gedachten er bij houden. Als je het touw niet op het goede moment liet vieren ging je mee de lucht in. En ongevaarlijk was het ook niet. In die tijd hingen onderin de toren aan de muur nog de ijzeren stangen waaraan tijdens de veemarkt de koeien werden vastgebonden. Als het touw daar achter haakte kwamen die stangen met donderend geweld naar beneden. Dan moest je snel wegspringen als je niet gewond wilde raken."
Het jonge klokkenluidersgilde heeft trouwens niet lang bestaan. "Nadat de Duitsers de klokken uit de toren hadden geroofd was het natuurlijk afgelopen. Hadden we op zondag weer vrij."
Bron: De Stentor.