Over Herman Oudenampsen en Derkjen Reurslag
01-09-2013 22:29
DERKJEN MARGRIETA OUDENAMPSEN-REURSLAG
Enkele weken nadat ze naar de Hoge Weide was verhuisd, is op 91 jarige leeftijd Derkjen Margrieta Oudenampsen-Reurslag overleden op 30 juli. Ze werd als tweede geboren in het gezin Reurslag op boerderij TOP aan de Dwarsdijk. Er was een ouder zusje Gerritje en na Derkje kwam Toos. Derkje ging naar de Christelijke lagere school in Laren en daarna ging ze aan het werk op de boerderij van Slagman. In september 1945 is ze met Herman Oudenampsen (L.06) van de Groene Wand getrouwd en hij kwam op TOP. In dat zelfde jaar trouwde haar oudste zus en dat jonge stel trok ook in op de boerderij. In 1947 werden Derkje en Herman vader en moeder van Henk, een jaar later volgde Hermien. Het was toen vol op TOP en dat heeft vier jaar geduurd. Maar toen in 1952 Anton werd geboren, woonde het gezin Oudenampsen op zichzelf op de boerderij. De kinderen hebbe aan Derkje een moeder gehad die altijd hard werkte, maar ook tijd vond om te lezen en hen voor te lezen. Ze bakte, maakte kleren voor de kinderen en breide en borduurde. Derkje had een rustig, bescheiden karakter en was een vrouw van weinig woorden maar met een brede belangstelling. Via krant, tv en literatuur verdiepte ze zich in politiek, het wereldnieuws en het leven van anderen. Naast het werk voor man en kinderen gaf het geloof voor Derkje zin aan het leven. In 1971 kwamen Henk en zijn vrouw Jannie op de boerderij en werd het huis in twee gedeeltes gesplitst. Twee jaar later trouwden Hermien en Herman en Anton en Rikie Al snel kwamen er kleinkinderen in de drie gezinnen en daar waren Herman en Derkje rijk mee. In 1979 besloten ze naar de Laarkamp te IN MEMORIAM verhuizen. Herman had daar een moestuin en Derkje ging twee dagen per week op de fiets naar TOP om daar te helpen in haar vertrouwde omgeving. Herman stierf in 1989 en Derkje hield zich op de been door vriendschappen, lezen, familiebezoek en vooral de contacten met de kinderen, klein en achterkleinkinderen. De verandering van boerderij TOP naar fitnesscentrum Sjahto heeft ze goed kunnen accepteren. Bij het ouder worden ging haar gezondheid achteruit maar ze klaagde nooit. Zo is er een eind gekomen aan een lang leven in eenvoud en hard werken maar in dankbaarheid en gedragen door geloof en in aanvaarding van de dingen die haar overkwamen. Pauline Kramer EGBERDINA HENDRIKA RUITERKAMP-DINKELMAN Na een lange periode van ziekte is Egberdina Hendrika Ruiterkamp-Dinkelman op 9 augustus overleden in de leeftijd van 86 jaar. Ze is geboren in Zwiep op boerderij t Overlaar als jongste met twee oudere broers Gerrit en Hendrik Jan. Haar moeder stierf toen ze 6 jaar was en Dina groeide op in een gezin met mannen. Als jong meisje had ze veel steun aan haar latere schoonzus Mina die op t Overlaar kwam wonen. Dina kreeg verkering met Marinus Ruiterkamp uit Laren en in mei 1950 zijn ze getrouwd. Het jonge stel ging op Toorneman wonen, zijn ouderlijk huis. Dina kon goed overweg met haar schoonmoeder Mientje. Eerst kregen ze drie meisjes: Willemien, Gerda en Jo en na tien jaar volgden nog Martin en Ria. Marinus kreeg al jong reuma en dat betekende voor Dina dat veel werk op haar neerkwam. Toch stond haar gezin voorop en de kinderen konden altijd bij haar terecht. Daarnaast was ze betrokken bij het wel en wee van familie en buren. Dina was een rustige, bescheiden en gelovige vrouw die dienstbaar was aan anderen. Door ruilverkaveling verhuisden ze van Toorneman naar boerderij Looman in Exel. Marinus en zij waren een liefdevolle opa en oma voor de kleinkinderen, die graag kwamen logeren. Later kreeg Dina wat meer tijd voor hobby s zoals kaarten, rummicup, en de verzorging van bloemen en planten. Samen verhuisden ze in 2001 naar de Laarkamp. Marinus stierf 6 jaar later en na die tijd brak de moeilijkste periode in haar leven aan. De ziekte Parkinson, waar ze al vanaf haar 65e last van had, werd zo hevig dat ze uiteindelijk naar de Hoge Weide moest verhuizen. Daar ging haar gezondheid nog meer achteruit, zodat ze op den duur op de verpleegafdeling verzorgd moest worden. Dankzij het vele bezoek dat ze kreeg van kinderen, buren, familie en kennissen en in het bijzonder van haar broer Hendrik Jan, die dagelijks kwam, kon ze het volhouden in deze zware periode van steeds minder kunnen en steeds meer afhankelijkheid. De periode van ziekte en het sterven in april van haar dochter Gerda hebben haar erg aangegrepen. Gelukkig heeft ze, ondanks haar eigen zwakke gezondheid, Gerda, een paar dagen voor haar dood nog kunnen bezoeken. Vier maanden later is Dina zelf overleden in vertrouwen dat ze door de wijde poort mag gaan om te rusten na een werkzaam leven dat betrokken was op anderen.
Pauline Kramer
Bron: Protestantse Gemeente Laren